Blankenburgh is een van de oudste weerbare huizen, ook wel stadskasteel genoemd, van Utrecht en werd gebouwd in het tweede kwart van de 13e eeuw in of bij de handelswijk Stathe. Het was het prestigieuze huis van een vooraanstaande Utrechtse patriciërsfamilie. Net als de andere “stadskastelen” bestond Blankenburgh uit een groot, diep, representatief hoofdhuis en enkele veel kleinere zijhuizen, waaronder Klein Blankenburgh, die makkelijker te verwarmen waren en eigenlijk meer als woonruimte dienstdeden.

De begane grond is reeds sinds de late 19de eeuw (deels) in gebruik als winkel. In 1932 is de winkel geheel heringericht, waarbij puien in de voorgevel en zijgevel aan de Drieharingstraat tot stand kwamen. Van de winkelpui uit deze periode zijn een baksteenplint in de gevel aan de Drieharingstraat en een brievenbus bewaard gebleven.

In 1963 is de winkel heringericht door de beroemde architect Gerrit Rietveld. De winkelpui werd geheel vernieuwd, waarbij Rietveld in feite drie winkelkasten in verschillende grootte en vorm in één ontwerp opnam. Door de ingang ver terug te leggen, kunnen de etalages aan twee kanten bekeken worden. De pui is uitgevoerd in glas en staal, met mozaïeksteentje voor de vloer en de plint van de Drieharingstraat. Op een brede witte band, die om de hoek gezet is, zijn de letters MADO aan beide zijden aangebracht.

In 2021 is het pand, inmiddels Rijksmonument, grondig gerenoveerd, verduurzaamd en zijn er op de verdiepingen zeven unieke appartementen gerealiseerd. De ontsluiting van de woningen is gesitueerd in de Drieharingstraat, daar waar vanuit de historie ook een toegang tot het pand aanwezig is geweest. Bij de renovatie is het pand ook geheel verduurzaamd waarbij de appartementen zijn ingericht met energiezuinige installaties en hoogwaardige isolatie. Het dak is voorzien van de nodige dakterrassen met daaromheen sedum afwerking. De winkel en de iconische voorgevel van Rietveld zijn hierbij bewaard gebleven en waar nodig gerenoveerd.